Het is zondagmiddag, uurtje of één. Het is vierentwintig graden, het zonnetje straalt en uit de speakers komt  telegraph road van de Dire Straights. Mathijs en ik staan bij kornwerderzand op de afsluitdijk en kijken naar een 30-tal jachten dat de waddenzee op gaat. We praten wat na over een fantastisch weekend, zeilen met een Efsix en goede muziek. Het was voor mij de eerste keer dat ik met een Efsix gezeild hebt en de BRIO marathon is dan ook meteen een intensieve kennismaking. Het weekend begon vrijdagavond met het klaarmaken van de boot en een goed bord pasta. Hiervoor hulde en dank aan Arjan en zijn familie. We zijn na een paar biertjes vroeg gaan slapen want de wekker zou vroeg gaan.

De start van de vrije klasse was om zeven uur, dus om kwart over zes verlieten we de haven al. Helaas zonder koffie vertrokken - iets wat voor mij normaalgesproken redelijk essentieel is… Gelukkig hadden we twee thermoskannen sterke koffie bij ons. Sowieso was de boot goed gevuld met proviand. De Efsix is vanwege de ruimte in de boot voor proviand, extra kleding, peddels, wrekboom en andere zaken prima voor een toertocht als deze

In de ochtend en vroege middag was het schitterend weer alleen liet de wind het een beetje afweten. We moesten het doen met één tot vijf knopen. Zonder ons enorm in te spannen konden we ons, na een goede start, prima vóór in het veld handhaven. Dit terwijl de bemanning van de Valkjes, Randmeren en UFO’s al roeiend en jagend voortploeterde. Vooral het jagen levert mooie situaties op, zeker als het niet lekker loopt met het af- en opstappen en als de jaaglijnen blijven hangen achter de vele bomen en struiken. Het geringe tempo maakte het ook mogelijk om wat interactie te hebben met de deelnemers om ons heen. De bemanning van een Randmeer die stevig aan het peddelen was, kon er wel om lachen dat wij ondertussen rustig aan de koffie zaten. Zo rond het Tjeukemeer, waar de wind compleet was weggevallen, raakten deze heren uit het zicht. Om ze bij IJlst weer te achterhalen “Kopje koffie, heren”. Tja je hebt harde werkers en slimme werkers... Je merkt ook dat je gedurende de race veel dezelfde boten steeds tegenkomt, onder andere is er door ons een mooie strijd geleverd met Daan Richter. In de middag als de wind wat opsteekt en we door de smalle vaarten moeten opkruisen merk je hoeveel sneller de Efsix accelereert ten opzichte van de veel zwaardere valken, ook kunnen we hoger aan de wind varen. Dit leidt ertoe dat de valkjes zenuwachtig achterom blijven kijken en ons de kant in “oploeven”. Hoe mooi is het dan om af te vallen en er onderlangs langs te gaan. Uiteindelijk weten we Simba om twintig over vijf, na tien en een half uur varen de haven van Terherne in te varen. We komen als 16de binnen en als vierde Efsix. Ik heb enorm genoten van het zeilen in een Efsix en het goede gezelschap. Daarnaast kan ik het iedereen aanraden om volgend jaar massaal mee te doen met de BRIO in een Efsix.

Bart van der Hoorn