Winnen,
Vrijbuiteren met de Efsix,
Opzoek naar nieuwe mogelijkheden om mijn conditie op peil te houden had ik de gedachte weer te gaan zeilen. Tijdens mijn middelbare schooltijd heb ik veel gezeild en het leek me een goed idee om dat weer op te pakken. Ideeën zijn altijd leuker als ze ook ten uitvoer gebracht worden. En dat gebeurde ook want bij de overburen was de zoon des huizes geslaagd en werden we uitgenodigd om dat te vieren. Toevallig kwam ook iemand uit mijn triathlon verleden tegen die vertelde dat hij het van plan was het vrijbuiter weekeind mee te varen. Het was Willem van Lindenberg die traditioneel de eerste Nigtevechter was bij de Weesper triathlon totdat ik dat stokje overnam. Mijn vrouw was zo attent om mijn naar voren te schuiven als mogelijk bemanningslid en zie er een nieuw Nigtevechts zeilteam geboren.
Het was lang geleden dat ik aan een zeilwedstrijd had deelgenomen en daarom zijn we in training gegaan. Donderdag avond hadden we tijd en hebben we een uur op het water gezeten. Dat was dan ook de volledige tijd die we tot onze beschikking hadden. We moesten onze tijd nuttig moesten besteden en een aantal puntjes moesten oplossen. De meeste tijd moesten we besteden aan de spinaker die al heel lang niet meer gebruikt was.
Het was gelukt en zaterdag was het zover, Willem had ons de vrijdag daarvoor al ingeschreven en half negen stonden we met de voor mij traditionele thermoskan koffie en boterhammen pindakaas klaar voor de wedstrijd. Enthousiast hadden we de boot opgetuigd en begonnen we aan het eerste stukje zeilen naar de GWV de Vrijbuiter. Helaas stond er geen “pukkel” wind en moesten we peddelen. Best nog snel ook want het startschip bleek aan de andere kant van de plas te zijn en alhoewel het geen Grevelingen meer is, zelfs geen Veerse meer was het best een opgaaf om op tijd aan de start te komen. Gelukkig kreeg ik een vlaag van herkenning toen ik de “eerste vervangingswimpel” zag wapperen, blijkbaar wordt die nog steeds gebruikt om aan te geven dat de start wordt uitgesteld. Nieuw voor mij was het grote aantal starts en ook het aantal bootjes. Wonderbaarlijk genoeg hadden we best een goede start, helaas had ik nog nooit van de A boei gehoord en waren we onderweg naar het tweede merkteken. We zagen de A boei ook niet op het kaartje. Later begreep ik dat het die mooie opblaasboei was die we onderweg naar start tegenkwamen met het cijfer 1. Daar komen we gelijk bij een minpuntje in ons team uit, Willem beweerd namelijk dat hij meer dyslectisch is dan ik, daar geloof ik niets van maar was handig geweest als een van ons in staat was geweest de papieren accuraat door te lezen want ik ben ervan overtuigt dat het ergens moet staan.
We kwamen als laatste bij de boven-boei en hebben we die positie behouden tot het einde. Onze achterstand liep zelfs zover op dat we moeite hadden de één na laatste Efsix waar te nemen. We hebben wel lekker gezeild en Willem vertelde over allerlei wedstrijd details die hij gelezen had in het boek “Winnen” van FD kampioen John Oakeley. Laat dit het boek zijn dat ik in tegenstelling tot mijn schoolboeken netjes in het boeklon had gezet en nog steeds een prominente plaats in mijn boekenkast inneemt. Ik denk dat ik het indertijd gekocht heb vanwege de aansprekende titel: ”winnen”. Waarschijnlijk waren er veel zeilers die dit boek gelezen hebben want het zat er voor ons niet in. In de volgende race waren we beter op ons hoede en we hadden ook de tip gekregen om niet midden op het water te zitten want daar was geen wind. De start ging zelfs nog beter als in de eerste race en we kwamen ook behoorlijk goed aan bij de boven-boei. Helaas werden we op het ruime windse rak voorbijgestreefd door onze concurrenten dus daar moest nog aan gewerkt worden. De spinaker stond niet denderend maar daar kon het niet aan liggen. En wat heel mooi was dat we in het veld over de streep gingen. Niet dat we een hoge notering hadden maar we deden mee. De volgende dag zou alles beter worden en dat was ook zo. Na een goede start waren we zelfs als tweede bij de boven boei. De rest van de race hebben we uitstekend gevaren en we kwamen naar eigen waarneming als 7de over de finish. Dat gaf een uitstekend gevoel en we besloten 10 minuten op de rug liggend te relaxen, om de tweede race nog beter te presteren. We waren op tijd om een vliegende start te maken, helaas bleek dat we één startronde te laat waren en als enige Efsix in een veld van vrijheden lagen. We hebben geprobeerd bij te komen maar aan het einde bleek dat Anne Fleur, klein maar dapper, ons voor bleef.
Bij de nazit hebben we nog nagevraagd hoe dat zit met het voor de windse rak. Moesten we het op het materiaal schuiven? Dat was niet het geval. Je moet als je op de plas vaart iedere pukkel wind koesteren en direct afvallen om zoveel mogelijk profijt te hebben van het kleine beetje wind. Uhm, ja dat wist ik wel maar blijkbaar was ik het vergeten. Voor de volgende keer dan maar. Moeten we wel terugkomen op het NK.
Een beetje teleurstellend was het wel te ontdekken dat we de derde race toch gewoon 10de waren geworden. Blijkbaar hebben we sr John Oakley niet goed begrepen aan de andere kant we hebben wel veel plezier gehad, dat is winst. Ik ben eindelijk weer aan het zeilen, dat is ook winnen.
De kennismaking met de Efsix ook = winnen Gezellige nazit, met andere leden van de EKON familie = winnen De vriendelijke Efsix zeilers = winnen Kennismaking met de Vrijbuiter = winnen Gebruinde kop = winnen Ik heb nu in Willem een enthousiaste zeilmaat gevonden = winnen
Dus toch in de voetsporen van John Oakeley
Bedankt voor het gezellige weekeind,
Arjan Wiskerke (in plaats van Jos van der Linden)
